Emri i plotë: Fatime bint al-Khattab b. Nufayl b. ‘Abd al-Uzza b. Riya’h b. ‘Abdullah b. Qurt b. Razah b. ‘Adi
Prindërit: Hattab ibn Nufejl / Hantame bint Hisham b. Mugira Mahzumi
Data/Vendi i Lindjes: (Makke)
Vëllezërit/motrat: Omar ibn Hattab, Zejd ibn Hattab, Safije bint Hattab
Vendi i ndërrimit jetë: (Medine)
Vendbanimet: Makke/Medine
Bashkëshorti/ja: Sa’id bin Zayd
Fëmijët:
Ishte koha kur thirrja për në Islam bëhej në fshehtësi. Numri i sahabëve që besuan ishte rreth dhjetë. Një prej tyre ishte motra e Hz.Omerit, Fatimja (r.a). Hz. Fatimja ishte martuar me Said bin Zejd. Burri i saj ishte gjithashtu një besimtar. Ata adhuronin së bashku dhe mësonin Kuranin së bashku. Hz. Saidi u bë një nga 10 sahabët të cilëve iu dha përgëzimi i xhenetit ndërsa ishin gjallë.
Hz. Fatimja dhe burri i saj ishin të gatshëm të sakrifikonin jetët e tyre për Allahun dhe të dërguarin e Tij, por vëllai i saj Omeri ishte një armik i egër i Islamit. Ai ishte përkrahës i politeistëve. Ai nuk e dinte që motra dhe kunati i tij ishin bërë muslimanë.
Se numri i muslimanëve u rrit pavarësisht nga të gjitha torturat dhe shtypjes së politeistëve ata besonin se duhej të gjenin një zgjidhje të mënjëherëshme. Zgjidhja që gjetën ishte të vrisnin Profetin. Ata ndërtuan shpejt një plan. Edhe Omeri ishte aty. Ai mori përsipër detyrën e vrasjes së Pejgamberit. Politeistët u lehtësuan sepse Omeri ishte një person i fortë dhe ai përmbushte çdo detyrë që ndërrmente. Ata supozuan se kjo punë ishte kryer.
Djali i Khattabit, Omeri mori menjëherë shpatën e tij. Ai u nis për të përmbushur detyrën që ndërmori. Rrugës, ai u takua me Nuajm bin Abdullah, një nga të afërmit e tij. Abdullahu ishte gjithashtu mysliman por ai nuk dinte për të. Kur Nuajmi zbuloi se qëllimi i Omerit ishte të vriste të Dërguarin e Allahut, ai u përpoq ta bind që ta braktisë atë detyrë por ishte e kotë. Më në fund, për të fituar kohë, ai tha: “Motra jote dhe kunati yt janë bërë gjithashtu myslimanë. Shkoni tek ata më parë”. Omeri u zemërua shumë kur mësoi këtë lajm të papritur. Ai e ndërroi rrugën menjëherë dhe nxitoi për në shtëpinë e motrës së tij.
Duke mos ditur asgjë, Hz. Fatimja dhe kunati i Omerit po mësonin Kuranin nga Hz. Habbab bin Arat. Kur panë që Omeri ishte te dera, ata i zuri paniku. Ata fshehnin faqet e Kuranit dhe Habbabin. Pastaj, ata hapën derën. Sidoqoftë, Omeri kishte dëgjuar leximin e Kuranit. Sapo hyri në shtëpi, ai pyeti: “Çfarë ishte ai zë që dëgjova?” Ai ishte i tërbuar kur e kuptoi që ata po e fshehin atë, ai tha: “Më thanë që ju të dy keni hyrë në fenë e Muhamedit”. Hz. Saidi nuk mund ta fshihte më. Ai tha: “O Omer! A nuk e ke kuptuar akoma që feja e vërtetë është ndryshe nga ajo që ju besoni”? Këto fjalë të papritura e zemëruan Omerin. Ai shihte kuq. Ai u nis drejt kunatit të tij; e kapi për jakë dhe e hodhi poshtë në dysheme. Omeri pastaj filloi ta godasë. Fatimja u përpoq ta shpëtonte burrin e saj por Omeri e goditi atë. Fatimja, fytyra e së cilës i rridhte gjak ishte e gatshme të vdiste. Ajo e konsideronte vdekjen në rrugën e Allahut dhe të dërguarit të Tij si lumturi të madhe. A mund të ketë lumturi më të madhe se kjo për një musliman? Ajo bërtiti dhe tha:
“A nuk ke turp ta godasësh një grua? Po, ne jemi bërë mysliimanë dhe besuam në Allahun dhe të dërguarin e Tij. Ne besojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi është i dërguari i Allahut. Bëj çfarë të duash”.
Kur Omeri shikoi motrën e tij, ai pa që fytyra e saj kishte gjak. Ai u pendua që e goditi. Zemra e tij u zbut. Ai tha: “Më jep atë që po lexonit. Unë dua ta shikoj atë”. Sidoqoftë, Hz. Fatimja kishte frikë se vëllai i saj do të fyente Kuranin. Ajo tha, “Ne kemi frikë se ti do ta fyesh atë”. Umeri u tha atyre të mos kishin frikë ai u betua se do t’ja jepte përsëri pasi ta lexonte. Kjo situatë mbushi Hz. Fatimen me shpresë. Ajo shpresonte që vëllai i saj të bëhej mysliman. Ajo tha: “Vëllai im. Ti nuk konsiderohesh i pastër sepse i shoqëron partner Allahut. Vetëm ata që janë të pastër mund të prekin atë që lexonim. Ngritu dhe pastrohu”. Pas kësaj, Omeri mori. Fatimja i dha faqet e Kuranit, Disa vargje të kapitullit të Taha ishin shkruar mbi to. Omeri i lexoi dhe u thellua në to. Drita e udhëzimit filloi të shfaqej në fytyrën e tij. Ai tha: “Çfarë fjalimi me vlerëbdhe i butë! Nuk mund të ketë asgjë më të bukur se kjo “. Duke ndjerë se Omeri u qetësua, Hz. Habbabi doli nga vendi ku fshihej. Pastaj, ata shkuan te Pejgamberi së bashku. Omeri shqiptoi fjalën e dëshmisë dhe u bë mysliman.
Hz. Fatimja e vlerësoi veten shumë me fat pasi ajo u bë arsyeja që dikush si Hz. Omeri ta përqafonte Islamin.
Fatimja (r.anha) emigroi në Medine me burrin e saj. Ajo jetoi një jetë të virtytshme deri në fund. Ajo përjetoi lumturinë kur pa se Hz. Omeri u bë halif i të gjithë myslimanëve dhe sundoi tokën islame me drejtësi. Ajo ndërroi jetë gjatë kalifatit të vëllait të saj.
Allahu qoftë i kënaqur me të!
________________________________
Sirah, 1: 366-371; Tabaqat, 3: 267, 268.
https://questionsonislam.com/article/fatima-bint-khattab-ranha
Shto koment