Prindërit: Malik b. Halid b. Zaid b. Haraam / Muliakah bint Malik bin ‘Adi b. Zaid Manat
Data/Vendi i Lindjes: Medine
Vendi i ndërrimit jetë: ~28 Pas hixhretit / 648 CE (Qipro)
Vendbanimet: Medine
Vëllezërit/motrat: Umm Sulejm bint Milhan, Haram bin Milhan, Sulejm bin Milhan, Umm Abdullah bint Milhan, Zejd bin Milhan
Bashkëshorti/ja: Amr bin Kajs bin Zejd, Ubade bin Es-Samit
Fëmijët: Kajs bin Amr bin Kajs, Abdullah (Ebu Abi) bin Amr bin Kajs, Muhmmad bin Ubade
Emri i vërtetë i “Hala Sulltan”, të cilin ne e njohim si roje shpirtërore e Qipros, është “Umm Haram”. Ky muxhahid i madh i Islamit, i cili shkoi deri në Qipro nga Medina edhe pse ishte e moshuar për të qenë një nga njerëz që i Dërguari i Allahut përmendi, është halla e nënës së Enes bin Malikut. Ajo është gjithashtu motra e Haram bin Milhanit, një nga sahabët e mëdhenj. Ajo është një nga të afërmit e Profetit përmes hallave të saj të nënës dhe ajo është gjithashtu kujdestare e Profetit. Ajo ishte e martuar me Amr bin Kajs para Islamit. Ajo u bë myslimane në vitet e para të Islamit në Medine. Ajo i kërkoi burrit të saj të bëhej mysliman por ai nuk e pranoi atë. Umm Haram, e cila nuk donte të jetonte me një politeist, nuk hezitoi të linte burrin e saj.Pas një kohe, ajo u martua me Ubada bin Samit.
Profeti herë pas here vizitonte shtëpinë e kësaj gruaje të madhe të Islamit, e cila ishte edhe tezja e tij dhe bisedoi me të. Ai ndonjëherë merrte një sy gjumë në shtëpinë e saj. Umm Haram tregonte gjithnjë respekt për të dhe e priste në shtëpinë e saj. Ai e vlerësoi si nder ta shërbente ate.
Një herë, Profeti e vizitoi atë në shtëpinë e saj dhe bisedoi me të. Pas një kohe, ai fjeti. Kur u zgjua, ai ishte duke buzëqeshur. Umm Haram u befasua. Ajo pyeti: “O i Dërguari i Allahut! Le të flijohet nëna dhe babai im për ju! Pse po qesh?” Profeti u përgjigj: “O Umm Haram! Pashë disa nga ummeti im që hipnin në anije dhe lundronin me qëllim për të luftuar jobesimtarët.
Umm Haram u emocionua. Ajo donte të ishte në mesin e tyre. Ajo tha: “O i Dërguari i Allahut! Lutuni Allahut që unë të jem njëri prej tyre. ” I Dërguari i Allahut e pranoi dëshirën e saj dhe u lut: “O Zot! Bëni një prej tyre! ” Pastaj, ai fjeti përsëri.
Pas një kohe të shkurtër, ai u zgjua përsëri duke buzëqeshur. Umm Haram e pyeti pse ishte duke buzëqeshur. I Dërguari i Allahut (a.s.) tha: “Unë pashë disa nga ummeti im që shkonin në luftë me madhështi si mbretërit të ulur në fronet e tyre.” Umm Haram i kërkoi Profetit që të lutet përsëri për të. Ajo tha se dëshironte të ishte në mesin e tyre. Sidoqoftë, i Dërguari i Allahut (s.a.v.) nuk e pranoi këtë. Ai tha: “Do të jesh ndër të parët”.
Kaluan shumë vite. Pasi nderroi jetë Profeti, burri i saj Ubada bin Samit u emërua në Homs për shërbimin islam. Ata shkuan në Homs së bashku. Ata punuan atje për të përhapur Islamin për një kohë të gjatë.
Ishte gjatë kalifatit të Hz. Osmanit. Kufijtë e shtetit Islam u zgjeruan falë pushtimeve që fillojnë nga kalifati i Hz. Ebu Bekri. Sidoqoftë, kishte shumë më tepër vende për t’u pushtuar. Njëri prej tyre ishte Qipro, për shkak të rëndësisë së tij strategjike. Hz. Muawiya, guvernatori i Damaskut, dëshironte ta pushtonte këtë ishull shumë. Ai i bëri një ofertë Hz. Osmanit për këtë por Hz. Osman nuk e pranoi atë duke menduar se ishte shumë herët. Sidoqoftë, kur Muawiya insistoi, ai dha lejen.
Hz. Muawiya u gëzua shumë kur mori lejen. Ai themeloi një flotë detare. Ubada bin Samit dhe gruaja e tij Umm Haram u bashkuan me këtë marinë. Hz. Umm Haram ishte 86 vjeç atëherë.
Ekspedita e Qipros ishte ekspedita e parë detare e myslimanëve. Prandaj, ata pësuan shumë vështirësi gjatë ekspeditës. Umm Haram ishte shumë i qetë për moshën e saj. Ajo nuk u ankua aspak për vështirësitë e ekspeditës. Ajo u kujtua për lajmin e mirë që i dha asaj i Dërguari i Allahut dhe donte që ky lajm i mirë të realizohej. Ajo mendoi për hirin e Allahut të Madhëruar për dëshmorët dhe i injoroi vështirësitë. Kjo gjendje e saj u dha një shembull për muxhahidët dhe rriti durimin e tyre.
Pas një udhëtimi të gjatë dhe të lodhshëm, flota detare arriti në Qipro. Së pari, ata kërkuan që qipriotët të bëhen myslimanë.. Kur e refuzuan atë, ata u kërkuan atyre të paguajnë xhizjen (një lloj takse). Qipriotët nuk e pranuan. Luftimi ishte i pashmangshëm. Umm Haram nuk mund të qëndronte e qetë; ajo ndihej e paduruar për luftime. Më në fund filluan luftimet. Muxhahidët sulmuan befas dhe rrahën ushtrinë greke. Pastaj, ata bënë një zbarkim (pushim lufte). Luftimet vazhduan në tokë. Grekët nuk mund të rezistonin më.
Ata pranuan të paguanin xhizjen (taksën) dhe ofruan paqe. Kështu, Qiproja u pushtua në vitin e 28-të të Migracionit.
Pas luftës, ushtria islamike filloi të kthehej në Damask. Umm Haram u ndje shumë keq se nuk mund të ishte dëshmore. Sidoqoftë, ajo ishte e destinuar të ishte dëshmore dhe do të ndodhte. Në fakt, kali i saj u bë prehës. Umm Haram ra nga kali i saj dhe u bë dëshmore. Kështu, ajo iu bashkua karvanit të dëshmorëve, për të cilët Allahu i Madhëruar tha: “Mos thuaj se kanë vdekur.”
Varri i Umm Haramit, i cili është simbol i pushtimit të Qipros, është afër Liqenit të Salt, i cili është në Larnaka. Ajo rrezatoi begati për qindra vjet. Varri i saj vizitohet vazhdimisht.
Qipro sundohej nga myslimanët për shumë vite. Një herë u pushtua nga krishterët. Sidoqoftë, u pushtua përsëri nga Otomanët në 1570; u bë tokë e myslimanëve përsëri. Osmanët rivendosën varrin e Umm Haramit. Ata e quajtën atë “Hala Sultan”. Tregohet se anijet osmane e përshëndetën me topa zjarri, kur kaluan pranë saj. Burimi
Allahu qoftë i kënaqur me të!
Shto koment