Gjatë viteve të para të Islamit, politeistët u përpoqën t’i detyrojnë muslimanët të dalin nga feja e tyre përmes torturave të padurueshme dhe të frikësojnë dhe dekurajojnë ata që priren të ishin muslimanë. Sidoqoftë, sahabët, forca e të cilëve buronte nga besimi i tyre, vazhduan me besimin e tyre dhe nuk bënë lëshime.
Kjo situatë e shqetësoi Profetin a.s. Një herë, Ai u tha shokëve që ata të mund të migrojnë në Abisini nëse dëshirojnë. Pas kësaj oferte, një grup prej 15 sahabësh migruan për në Abisini. Udhëheqësit e Abisinisë i trajtuan muslimanët shumë mirë dhe i argëtuan. Kur Profeti (as) dëgjoi për këtë, Ai u gëzua dhe i këshilloi edhe muslimanët tjerë të migrojnë. Kështu 92 persona, 82 prej të cilëve ishin meshkuj dhe 10 femra, migruan në rrugën e Allahut, duke lënë vendin e tyre. Njëra prej tyre ishte Hz. Esma binti Umajs r. anha. Esma ishte martuar me Hz. Xhaferin, djali i xhaxhait të Profetit a.s. Kjo familje e lumtur kishte tre fëmijë në Abisini. Hz. Esma dhe Xhaferi jetuan atje për një kohë të gjatë me muhaxhirët e tjerë. Ata migruan në Medine në vitin e 7-të të (Hixhretit) migracionit. Kështu, ata fituan shpërblimin e “dy migrimeve”. Hz. Esma vizitonte shpesh gratë e Profetit. Një herë, ajo vizitoi Hz. Hafsën. Pas ca kohësh babai i Hz. Hafsës, Hz. Omeri arriti. Ai i tha Esmës me shaka: “Ne ishim më mirë se ju për sa i përket migrimit”. Esma u ndje shumë e trishtuar. Ai iu drejtua Hz. Omerit si më poshtë:
“O Omer! Jo, ju nuk ishit sepse ishit me të Dërguarin e Allahut. Ai ushqeu ata prej jush që ishin të uritur dhe i këshillonte ata që ishin injorantë. Sidoqoftë, ishim në tokën e armikut dhe ne shkuam atje për hir të Allahut dhe të Dërguarit të Tij ”.Ndërkohë mbërriti i Dërguari i Allahut. Hz. Esma ishte e trishtuar. Ajo i tha Profetit atë që Hz. Omeri i kishte thënë. Profeti i dha asaj lajmin e lumtur, i cili e gëzoi:
“Omeri dhe miqtë e tij patën një migrim, por ju, udhëtarët nëpër det, keni pasur dy migrime.”
Nuk mund të kishte qenë një lajm më i mirë se ai i dhënë nga Profeti për Hz. Esmën. Ajo kishte lëvizur dhe qarë nga gëzimi. Kur Hz. Esma dëshironte të bënte diçka, ajo do të pyeste Profetin dhe do të vepronte në përputhje me rrethanat. Një herë, ajo e pyeti Profetin, “O i Dërguari i Allahut! Fëmijët e mi preken nga syri i lig. A mundet dikush të lexojë dhe të lutet për ta? ” Profeti tha: “Po. Nëse ndonjë gjë mund të parandalojë Kaderin, do të ishte syri i keq. ”
Hz. Esma kishte nëntë motra. Të gjitha u bënë muslimane. Profeti i quajti ata “motra besimtare” Ata e pëlqyen këtë pseudonim dhe dëshironin të quheshin ashtu.Hz. Asma kishte një jetë të lumtur me Hz. Xhaferin që shërbeu si model. Ajo i përmbushi të gjitha detyrat e saj plotësisht dhe kurrë nuk tregoi mosrespekt për burrin e saj. Ata drejtuan një jetë të lumtur. Ditët e tyre kaluan kështu.
Në vitin e 8-të të Migracionit, Profeti përgatiti një ushtri për të luftuar bizantinët. Ai emëroi Zejd bin Harithen si komandant. Nëse nuk do të ishte martirizuar, Hz. Xhaferi do të ishte komandanti.
Xhaferi i tha lamtumirë gruas së tij dhe puthi fëmijët, pastaj ai u largua. Kur ushtria u largua nga Medina, Esma mendoi se nuk do ta shihte më burrin e saj.
Pas disa javësh, ushtria Islame u përball me bizantinët pranë Mutës. Armiku kishte më shumë ushtarë dhe armë sesa muslimanët. Sidoqoftë, muxhahidët që u larguan nga Medineja me mendimin e “martirizmit” nuk i dhanë ndonjë rëndësi madhësisë së armikut. Ata sulmuan heroikisht. Ishte një betejë e shkëlqyer. Muslimanët fituan një fitore. Sidoqoftë, Hz. Xhaferi u martirizua. Në trupin e tij kishte më shumë se 90 prerje të shpatave dhe shtizave. Për më tepër, të dy krahët e tij ishin prerë.Allahu i Madhëruar i tregoi Profetit të tij të dashur fushën e betejës. I Dërguari i Allahut (s.a.v.) u tha Shokëve të tij se Hz. Xhaferi u martirizua, se Allahu i Madhëruar i dha dy krahë për krahët e tij që ishin prerë dhe se ai fluturoi në Xhennet me ta. Pas kësaj, Hz. Xhaferit iu dhan emrat “Tayyar ” dhe “Dhul-janahayn “.Hz. Esma dhe fëmijët e saj po prisnin Hz. Jafar. Ata nuk e dinin që ai ishte martirizuar. Profeti shkoi tek shtpia e Hz. Xhaferit. E pyeti Hz. Esman se ku ishin fëmijët. Hz. Esma i i morri prej duarsh dhe i dërgoi te Profeti. Ajo ju kishte larë fytyrat dhe ju kishte krehur flokët. I Dërguari i Allahut i shtrëngoi në gjoksin e tij dhe i puthi. Ndërkohë, lotët i rrodhën nga sytë.
Kjo gjë e shqetësoi Esmën. Ajo tha: “O i Dërguari i Allahut! Le të flijohet nëna dhe babai im për ju! Pse po qan? A morrët ndonjë lajm të trishtuar nga Xhaferi dhe miqtë e tij? ”
Profeti (a.s) tha: “Po. Ata u martirizuan(ranë shehid) sot. Hz. Esma nuk mund t’i kontrollonte ndjenjat e saj. Ajo filloi të qajë me zë të lartë dhe duke rrahur gjoksin. Profetit nuk i pëlqeu kur ajo e bëri këtë dhe i tha: “O Esma! Mos shqiptoni asnjë fjalë të keqe dhe mos rrihni gjoksin tuaj.”
Gratë u mblodhën rreth Hz. Esmës. I Dërguari i Allahut shkoi në shtëpi dhe u tha grave të tij: “Familja e Xhaferit nuk është në gjendje të gatuajë ushqim. Gatuani pak ushqim dhe dërgojeni në shtëpinë e tyre. ” Pas kësaj, ato gatuan dhe dërguan ushqim në shtëpin e Hz. Xhaferit për tre ditë. Kjo ishte hera e pare që ushqimi dërgohej në një shtëpi kur dikush vdiste në atë shtëpi në historinë e Islamit.
Profeti (a.s) shkoi tek shtëpia e Hz. Xhaferit pasi kaluan tre ditë. Ai dëshironte të merrte fëmijët e Hz. Xhaferit nën mbrojtjen e tij. Ai i dha Hz. Esmës lajmin e lumtur që do e gëzonte atë:
“Mos qaj për vëllain tim (Xhafer) tani e tutje. Mos u shqetësoni për mirëmbajtjen dhe kujdesin e këtyre fëmijëve. Unë jam kujdestari i tyre si në këtë botë ashtu edhe në botën tjetër. ”
Hz. Esma jetoi si e ve për gjashtë muaj. Hz. Ebu Bekri donte ta merrte këtë grua, e cila vuajti shumë në rrugën e Islamit, nën mbrojtjen e tij. Ai i kërkoi asaj që të martohej me të. Hz. Esma pranoi ofertën e tij. Kështu, familja gjeti një kujdestar të mirë. Hz. Asma, e cila mori lutjen e Profetit, tha: “Kjo lutje është ajo në të cilën mbështetem më së shumti midis veprave të mia”. Ajo transmetoi disa hadithe. Njëri prej tyre është si më poshtë:
“Kur i Dërguari i Allahut (s.a.v.) ndeshej me diçka që e shqetësote, ose ndonjë telash dhe pikëllim e godiste atë, ai do të thoshte: Zoti im është Allahu. Unë nuk i bëj shok Atij. ” Hz. Esma, e cila u martua me Hz. Aliun pas vdekjes së Hz. Ebu Bekrit, vdiq në vitin e 40-të të hixhretit.
Allahu qoftë i kënaqur me të!
Shto koment