Prindërit: Atik bin Kajs bin el-Esued
Data/Vendi i Lindjes: Medine
Vendi i ndërrimit jetë: 12 AH/634 CE (Hixhaz)
Vendbanimet: Medine
Vëllezërit/motrat: Xhabir bin Atik bin Kajs
Bashkëshorti/ja:
Fëmijët:
Përhapja e dritës së Islamit shqetësoi hebrenjtë së bashku me politeistët e Mekës. Në veçanti, hebrenjtë e Bijve të Nadrit nuk mund ta pranonin profetësinë e Muhamedit (a.s.). Ata ushqeheshin urrejtje, xhelozi dhe armiqësi ndaj të Dërguarit të Allahut. Ata donin ta fusnin në një situatë të vështirë duke i dërguar dijetarët e tyre tek ai. Sidoqoftë, Kurani i heshti ata.
Më i egri midis Judenjve të Bijve të Nadrit dhe ai që ushqeu armiqësi ndaj të Dërguarit të All-llahut më shumë ishte Sallam bin Ebi Hukajq. Ai shpesh shqetësonte të Dërguarin e Allahut, kërcënoi myslimanët dhe u përpoq të vriste të Dërguarin e Allahut duke nxitur njerëzit rreth të Dërguarit të Allahut kundër tij.
Shokët e të Dërguarit të Allahut nuk mund të duronin më persekutimin dhe kërcënimet e tij. Një herë, ata po bisedonin me njëri-tjetrin. Ata renditën armiqtë e të Dërguarit të Allahut. Sallam bin Ebi Hukajq ishte në mesin e tyre. Ai ishte ai më i egër. Ishte e nevojshme për ta vrarë. Sepse, ai po përpiqej të vriste të Dërguarin e Allahut. Ata biseduan me të Dërguarin e Allahut në lidhje me çështjen dhe kërkuan leje prej tij. I Dërguari i Allahut u dha lejen.
Ky armik i ashpër u vra nga Abdullah bin Atik. Abdullah bin Atik, i cili ishte një nga heronjtë e sahabëve, i përkiste fisit të Khazraj. Një herë, ai shkoi në Khaybar, kështjellën dhe qytetin e Judenjve, me katër sahabë. Qëllimi i tyre ishte të vrisnin armikun e Profetit. Ata ishin pesë vetë: Abdullah bin Anis, Abu Katada, Aswad bin Khuzay, Mas’ud bin Sinan dhe Hz. Vetë Abdullahu.
Ata hynë në Khaybar natën. Ata bllokuan të gjitha shtëpitë në zonën ku Sallam bin Ebi Hukajq ishte nga jashtë. Shtëpia ku qëndronte Sallam ishte në një vend të lartë. Ishte e mundur të shkoje atje vetëm përmes shkallëve. Ata u ngjitën dhe trokitën në derë. Kur gruaja e Sallamit pyeti ata se kush ishin ata, ata thanë: “Ne jemi një grup arabësh, ne duam ta shohim pronarin.” Ata hynë në shtëpi. Ata filluan ta luftojnë Sallamin dhe e vranë. Ata nuk bënë asgjë me gruan dhe fëmijët e tij.
Abdullah bin Atik ra poshtë shkallëve kur la shtëpinë e Sallamit sepse nuk mund ta shihte shumë mirë. Kyçin e këmbës iu shtrembërua. Shokët e tij e bartnin mbi supe, e morën jashtë qytetit dhe e fshehën.
Sidoqoftë, ata nuk ishin të sigurt nëse Sallami ishte me të vërtetë i vdekur. Ai mund të ishte plagosur. Njëri prej tyre u kthye. Ai hyri në turmën që ishte mbledhur. Ajo dëgjoi që gruaja e Sallamit të thoshte: “Ai vdiq”. Ai u kthye me gëzim dhe u dha miqëve të tij lajmin e mirë.
Kur Abdullah bin Atik hyri në praninë e të Dërguarit të Allahut, ai e komplimentoi Abdullahun. Ai e përhapi dorën e tij të bekuar në kyçin e këmbës së përdredhur të Abdullahut. Këmba e Abdullahut u shërua sikur të mos ishte këputur fare.
Abdullahu ishte në mesin e 150 njerëzve nën komandën e Hz. Aliut që Profeti e dërgoi në vitin e 9-të të Migracionit te fisi i Tajit, në mënyrë që ata të thyejnë idhujt e tyre. Profeti i dha atij detyrë të siguronte armë dhe pajisje për ushtarët.
Heroizmi i tij në Betejën e Yamama është i famshëm. Kjo betejë ndodhi gjatë kohës së Ebu Bekrit. Musaylima, profeti i rremë, filloi të shqetësojë myslimanët. Një ushtri nën komandën e Hz. Khalid bin Walid u dërgua kundër tij. Sepse, ai inkurajoi lëvizjen apostate dhe shqetësoi myslimanët. Ishte e nevojshme që myslimanët të shpëtoheshin prej tij. Kishte përleshje të ashpra midis ushtrisë së Khalid bin Walid dhe ushtrisë së Musaylima. Hz. Abdullahu luftoi heroikisht në këtë betejë. Ai nuk e la shpatën e tij edhe pse u plagos rëndë dhe nxorri gjak nga trupi i tij. Përfundimisht, ai u bë dëshmor.
Kështu, ky sahab i madh, i cili e kaloi jetën në shërbim të Islamit, arriti gradën e shehidit, të cilën e kishte dëshiruar shumë.
https://questionsonislam.com/article/abdullah-bin-atik-ra
Shto koment