Zejnel Abidin

Të varfërit e Medines çdo mëngjes kur zgjoheshin, gjenin para dyerve të tyre një torbë me ushqime. Një mëngjes kishin parë që atë ditë ushqimet nuk u kishin ardhur ashtu si zakonisht. Pak më vonë filloi të përhapej lajmi. Rrugët e Medinës ishin tronditur me lajmin e vdekjes së Hz.Zejnel  Abidinit. Populli kishte rënë në një pikëllim të madh. Duke kryer obligimin e fundit ndaj Hz.Zejnel Abedinit, imami gjatë larjes së kufomës kishte parë plagë të mëdha në shpinën e tij të cilat i mbusheshin plot me ujë. Ai nuk kishte mundur ta kuptonte sekretin e këtyre plagëve. Njëri nga  familjarët e profetit, personalisht e kishte spjeguar sekretin e këtyre plagëve në këtë mënyrë: “Hz.Zejnel Abidin çdo mëngjes i përgatiste thasët me ushqim dhe duke i bartur në shpinë ua dërgonte të varfërve në derë, pastaj pa zë largohej nga dera. Populli nuk e dinte se kush i linte thasët tek dera. Plagët e mbushura me ujë ishin për shkak të atyre thasëve”.

***

Sot, ata që e mbajnë mbi supe barrën e njerëzimit, duke u munduar tua plotësojnë  atyre nevojat shpirtërore, ata vullnetarë të panjohur që dërgojnë shërbimet e edukimit në katër anët e botës janë Zejnel Abidinët e kohës sonë.