Pyetje :Cilat janë parimet kryesore sa i përket cështjeve si : ndjeshmëria jonë mes ngjarjeve në botë dhe dhe veprave tona ; njohja e lidhjeve mes problemeve me të cilat ballafaqohemi edhe fajeve apo mëkateve tona ; dhe veprimi në perputhje me kriteret e Kur’anit dhe sunetit sa i përket këtyre problemeve ?
Përgjigja : Kur një besimtar pëson ca fiasko në rrugën që ec, kur ballafaqohet me akuza apo shpifje qe ja njollosin nderin dhe reputacionin e tij, apo kur pëson ndonjë dështim në ndonjë aktivitet në të cilin ka pritur të ketë sukses , ai duhet ti shikojë ato si paralajmrime Hyjnore dhe të bëjë pak vete-kritik dhe ta kontrolloj raportin e tij me Krijuesin si dhe robërin ndaj Tij .
Kostoja e një shekulli neglizhence
Ne nganjëherë dështojmë ta kuptojmë urtësinë e ngjarjeve, pasi ajo që ne duam nganjëher nuk është e mirë për ne. Ne nuk arrijme ta verejme, dhe andaj nuk mund ta kuptojmë lidhjen mes ngjarjeve dhe veprimeve tona; Krijuesi në të vërtetë na jep ne një pushim para se të vjen dënimi I veprave tona. Nganjëherë, dënimi nuk vjen në formë të një ndodhie të caktuar por në forma të ndryshme. Në këto raste neve na “ik” lidhja mes ngjarjeve dhe veprave. Si qënie të zhytura në një botë të të rëndomtës, ne më se shpeshti mendojmë në përputhje me pasojën dhe efektin parimor dhe themi ; “Dënimi për atë ngjarje duhej të ishte kështu,ashtu “. Megjithatë , gjërat ndodhin në përputhje me misterin e sprovimit Hyjnor. Në këtë rast , nëse nuk i shikojmë këto ngjarje me syrin e urtësisë , ne dështojmë ta vërejmë lidhjen e tyre me veprat e njerëzve .
Në fakt ,derisa Zoti I botëve I një zone që përfshinë të gjithë ekzistencen , Zoti I Plotëfuqishëm ka urdhëra të caktuara për ligësi të caktuara. Kur ne e kufizojmë perspektiven tonë te sfera jonë e ngushtë , ne dështojmë ta kuptojmë urdhërin e lidhur me këtë zonë madhore dhe urtësin që fshihet ndër të. Qka na takon ne është të jemi të respektueshëm ndaj urdhërave dhe gjykimeve të Zotit, ti shohim problemet dhe fatëkeqësitë që bien mbi ne si ëmbëlsira, dhe ti pranojm me durim dhe dorëheqje. Në fakt ne duhet ti shohim ngjarjet në këtë mënyrë dhe ta pyesim veten në qdo problem duke thënë ; ”A thua qfarë faji kam bërë që Zoti me qoj këtë problem” ? Kjo nuk simbolizon ndonjë rebelim tek Caktimi Hyjnor si të thënurit paturp “Nuk kam bërë ndonjë gabim që ta meritojë këtë”! Derisa e para shprehje paraqet shikimin e ngjarjeve si Paralajmrime Hyjnore dhe e kthjell personin, e dyta paraqet nje qendrim rebel para Urdherit te Caktimit Hyjnor në një gjendje plogështie në mënyrë që ikim nga veshtirësit dhe problemet. Qka në të vërtetë ka rëndesi për një besimtarë të vërtetë është të qenurit në gjendje të mendojmë ; “Cili faj apo mëkat i imi iu parapriu këtyre ndodhive”?
Nëse marrim një ndeshje futbolli për shembull ; nëse ju nuk jeni te pranishem në fushe atëher ju duhet të supozoni që jeni sa ma shumë, d.m.th , nëse nuk jeni afer goles, as në mesfushe ose anash , atëher ju nuk keni drejtë te thoni; “Si u bëne gjithë keto gola”? Në mënyre që të shpetojmë nga kjo situate ju se pari duhet ti shikoni të metat tuaja dhe te definoni nese ju me të vërtetë e meritoni një rezulate të tillë apo jo. Nëse ju nuk caktoni lojtaret e juaj në vënde të sakta, nëse ju nuk planifikoni qfarë loje do te luani, dhe nëse se keni luajtur mirë pjesën tënde, atëher i bie sikur po merrni ëmbëlsira.
Ne te njejtën menyrë, si perfaqësues të sjelljës së mirë dhe të nderit, nëse ju keni neglizhuar pjëse të ndryshme te jetës dhe ua keni lenë duarve të tjerëve, atëhere ju duhet kritikuar vetën tuaj se pari para ndodhive që ju ndodhin. Nëse nuk jeni present gjithëkund, ju do të rrethoheni plotësisht dhe do të detyroheni të jetoni në skllaverim. Edhe pse ju mendoni se po jetoni në një shoqeri të lirë, ju në të vërtetë do jetoni në roberim të shumfishtë. As nuk mund të veproni të lirë si një individ, as ta mbani paqen brenda familjes me kornizat e asaj që besoni, as nuk do mund ti rritni femijët tuaj në menurën që deshironi.
Nëse shohim situaten në mbarë botën dhe vleresojmë gjendjën e tanishme të mjeruëshme të muslimaneve, në shohim me të njëjtin këndvështrim se ata nuk munden të luajn sipas rregullavedhe se ata nuk mund ti përmbushin detyrat që ju takojnë. Edhe turqit edhe muslimanet po vuajn privime dhe problem sot si pasojë e ligjeve të natyres, pasi ata nuk bënë ate që duhej kur ishte koha. Me lejën e Allahut duke iu shmangur ankesave dhe duke i gjetur burimin e problemeve saktësisht, kjo vuajtje do te jete nje kompenzim për mëkatet e të gjithë neve. Në këtë aspekt , fatëkeqësitë kane ketee aspekt të bekimit nën pëlhurë. Manifestimet e Meshires të Pergjithshme dhe të Pjeshme Hyjnore shfaqen aty gjithashtu.
Prijesit fetar që interpretojnë kuptimin e ngjarjëve
Edhe pse ne themi që muslimanet janë përgjegjës për kuptimin e saktë të ngjarjëve, ne duhet të pranojm faktin që besimtaret ka gjase që nukj kanë qasje të nivelit apo thellësie të njëjte, apo që ti kuptojnë plotësisht. Për këtë arsye, duhet të ketë prijes shpirtëror të cilet kanë mundesi ti shikojne dhe interpretojne ngjarjet me një qasje të kuptueshme, në lidhje me shkaqet dhe efektët apo ndikimet aktuale. Ata duhet ti analizojnë shum mirë arsyet për problemet që janë duke u vuajtur, që të iu qasen situatave duke permes të zakonshmes, ti hulumtojnë se qfarë pasojash negative mund të vijnë për shkake të gabimeve që janë bëreë, dhe ti japin popullit zgjidhje të saktë për keto probleme.
Uë nuk jam i mendimit se shoqeria turke është bërë e vetëdijshme me një mendim të tillë. Ne mund ta kuptojmë më mirë këtë duke i analizuar problemet e perjëtuara në shekujt e fundit. Edhe pse disa intelektual në Turqi i kuptonin problemët deri në një shkalle, asnjëri nga ta nuk e kuptonë problemin aq saktësisht siq bëri Bediuzamani, dhe nuk kanë ardhur me zgjidhje të duhura për problemet e duhura. Sido që të jete, dyshoje se njerzit të cileve Bediuzamani iu pat besuar këtë pergjegjësi e kuptojnë këtë qeshtje në nivelet e tij.
Duke i shikuar kohen në të cilen ai jetoj dhe mundesite që kishte, shihet se ai ishte nën një presion të madhë dhe pengohej që të vepronte. Si do që të jete, pa marr parasysh vështiresitë, ai beri qfarë duhej të bëhej dhe i mbushi njerëzit me brenga serioze dhe emocione për Islam. Nuk është e mundur të veprohet pa një lloj të tillë emocionesh. Nuk mundesh të realizosh ndonjë që për idealet e tua me njerëz të shtangur. Megjithatë , është gjithashtu e nevojshme të prodhosh emocione me ane të metodes se duhur te mesimeve fetare. Me fjale të tjera , në njerën ane , është e nevojshme të zgjosh emocione në njerëz si vershime uleruese, por në anen tjetër, është e nevojshme të caktosh kufinjë që ti balancojmë këto emocione dhe ti shendrrojmë në perfitime ; është e nevojshme të ndertosh kanale dhe diga të duhura.
Përveq punes së palodhshme të Bediuzamanit për këtë qeshtje, tjetër gjë që duhet bërë për zgjimin e emocioneve të tilla në tërë shoqerinë nuk është bërë. Asnjë nga shkollat fetare në Turqi nuk kanë qenë në gjendje që të bëjne zgjimin e emocioneve në zemra në nivel të deshiruar. Për këtë arsye, ne kemi perjetuar një kohe plogeshtie. Mbase disa njerëz kanë arritur të bëjnë disa përpjekje apo veprime minimale. Disa u bazuan në një ringjallje të re. Si do që të jetë, pasi ata nuk paten ndonjë plan apo sistem, ata deshtuan që ta zgjojnë në shoqeri një emocione të gjerë siq pritej, dhe deshtuan që ta ngritin të gjithe kombin. Siq deshtuan sa i përket shkaqeve dhe pasojave që do perdornin, ata gjithashtu deshtuan që të marrin mas parandaluese. Disa perdoren fraza fantastike vetem për hir të fames personale dhe tërheqen vëmendje më këtë. Si do që të jetë, veprat flasin më shumë se fjalët dhe na sherbejnë ne si kriter për ti vlerësuar njerëzit.
Ndjenja e gjelozisë që i bënë njerëzite të veprojnë gjera të keqija që priten nga jobesimtaret
Shpirtrat e perkushtuar të kohes së sotme shperndahen në të katër anet e botës për hir të idealeve të tyre fisnike dhe që të bëjnë një përpjekje për të arritur një rizgjim. Megjithëate, tani njerëzit me ndjenja gjelozie dhe lakmie kanë filluar ti pengojnë. Në vend që të gjejnë rrugen e tyre dhe qe te ecin sipas saj , këta njerëz që veprojnë me ndjenja armiqësie shkaktojnë problem për shpirtrat e përkushtuar në rrugen që ata kanë marr dhe hapin rrugë për fitne të ndryshme. Pa i lejuar të tjerët të mbijetojnë, ata duan qe te mbizoterojne ne te gjitha fushat. Keshtu që, ata duan te vendosin në të tilla metoda levizje që kanë arritur kohen tonë me defektet dhe me boshelleqët e tyre.
Me që ra fjala, me lejoni të potencojë se është shumë e rendësishme për besimtaret që të sillen në menyrë adekuate ndaj këtyre akteve fyese dhe të shemtuara të mekatareve. Pasi që mund të mos jetë e mundur të ruhet balanca në mes të kesi lloj presioneve dhe shkeljeve. Ju se paku mund të humbni ndershmërine në ndjenjat dhe mendimet e juaja. Përshembull, disa njerëz insistojne të ju bëjnë keq dhe që vazhdimisht të hapin gropa për ju. Megjithëate, do te vijë një ditë në fund kur , edhe nëse ju skeni gisht në këtë punë, tjerët do hapin gropa që do bëjnë që ata të bijne në to. Në të tilla raste nuk është e rrugës nga ju që të thoni; “Mirë iu be! Ata arriten thatesite e tyre”. Gjithashtu, nëse mbështeteni në pritshmëri të tilla, e ngishelloni vetën tuaj me të, dhe neglizhoni detyrat që duhet ti bartni, atëhere kjo simbolizon për një depërtim në vlerat esenciale njerëzore të rrugës tonë dhe deshtimin në mbajtjen e qendrimit të karakterit.
Ajeti i Kur’anit në me perkthimin në vazhdim tregon këtë fakt : Duke e zberthyer kuptimin e këtij ajeti, ne mund të themi : disa sjellëje të rendomta të atyre që kanë mungesa sigurie në besim si një reflektim i jashtem i karakterit të tyre nuk duhet të ndikoj të të bej ty të veprosh rendomtë; ata nuk duhet të ju shmangin nga rruga rruga që ndiqni, nuk duhet të ndikojnë që ju të bëni sjellje të papershtatshme negative ndaj tyre, dhe nuk duhet shkakutar plogeshti tek ju. Ashtu si ndodh me zemrën, në rastet kur shqetësohet ritmi i saj , nuk është e mundur të permirësohet pa një shok elektrik. Nganjëher as kjo nuk majfton, por trupi nuk mundet të duroje plogeshtinë dhe alivanoset. Për këtë arsye, është e nevojshme të veprohet në këto qeshtje prej fillimit.
Është e nevojshme të bëhet maksimumi nga personi në menyrë të formimit të unitetit shpirtëror shoqeror dhe mbajtja e një uniteti dhe harmonie të gjerë shoqerore. Vëmendjen se për arritjen e Mbështetjes Hyjnore duhet pasur harmoni edhe unitet. Për këtë arsye, është e rendësishme që njerëzit me qendrime dhe perkatesi të ndryshme të pajtohen në pika të përbashketa dheta mbeshtesin njëri tjetërin. Së paku, ata duhet që të mos kthehen kunder njëri tjetrit, nuk duhet ta fajesojnë njëri tjetërin për gjera negative, dhe nuk duhet të tentojnë ta rrezojne njëri tjetrin. Pasi që të kenë bërë ate, ata duhet të gjejnë menyra të veprimit të përbashket, duke realizuar disa projekte në bashkpunim, duke mbrojtu njëri tjetrin deri në nivele të caktuara, siq i mbrojnë ata me të cilet kanë mendime të përbashketa. Domethënë, ata duhet të gjejnë nje formë të arsyeshme dhe të logjikshme të një marrëveshje që të mundesojnë bashkimin. Kjo varet në dhënien e maksimumit nga njereëzit dhe në pengimin e disa ndjenjave negative që ju shfaqen brenda. Nuk duhet harruar kurrë që perpjekje të tilla do ju perfitojnë njerëzve bekime të tilla sikur të kishin kryer adhurime. Edhe nëse pala tjëter nuk arrin ta kuptojë këtë qeshtje, ne duhet bërë pjesën tonë, pa demtuar bashkesinë në të cilen bejme pjesë. Me fjalët e Bediuzamanit një person që e shikon rrugën e tij si të bukur dhe e do atë nuk do të thotë që të shfaq ndjenja armiqësie ndaj tjerëve .
Shto koment